MaMA 

Flipje van Tiel, een neppe plant, een verkeerd gespelde graffitileus. Dit zijn beelden die bij Mike Moonen blijven hangen maar waar anderen wellicht aan voorbij lopen. In een volledig vormgegeven omgeving bestaat het gevaar dat je door gewenning elk gevoel voor verwondering verliest, beelden worden zo onberispelijk en uniform dat we er een blinde vlek voor krijgen. Mike Moonen zoekt naar het menselijk falen in de drang naar perfectie en toont de mislukte dingen die zorgen voor ontregeling en een spel spelen met verwachtingen.

“Familiarstrangeprettyugly”
Mike Moonen maakt collages, prints, tekeningen, animaties, sculpturen en (online) zines. In de verwerking van foto’s en objecten die Mike Moonen in zijn omgeving vindt saboteert hij zichzelf door software te gebruiken waar die niet voor bedoeld is, of met materialen aan de slag te gaan waar hij nooit eerder mee gewerkt heeft. Hiermee zoekt hij bewust de grens tussen mooi en lelijk, tussen expres en per ongeluk en heeft het toeval een grote invloed op de uitkomst. Echter houden de werken altijd een zweem van herkenning en blijf je jezelf afvragen waar je dat hondje nou eerder zag.

Mike Moonen verzamelt een netwerk van kunstenaars om zich heen waarmee hij samenwerkt. Zo zullen bij MAMA een aantal boekjes en video’s te zien zijn die hij onder andere maakte met Rowan van As, Paul Drissen, Daniël Goldbach, Timo van Grinsven, Ray Moon, Willem van Kempen en Joep Hinssen.

Mike Moonen studeerde in 2014 af aan de Academie Beeldende Kunsten Maastricht. Zijn werk is onder andere te zien geweest in groepsexposities bij Marres Centrum voor Hedendaagse Cultuur, Extrapool, Kunstpodium T en MoMart.