Blinky
– Een verhaal door Jeffrey Vallance
Op 27 april 1978 stond ik op de vleesafdeling van een supermarkt naar kippen in plastic zakken te kijken. Ik koos een mooie uit en noemde haar Blinky. Daarna reed ik naar de dierenbegraafplaats van Los Angeles om Blinky te begraven.
Ik bestelde het hele pakket: kavel, teraardebestelling, bloemenvaas, blauw plastic kistje gevoerd met roze satijn, mogelijkheid tot afscheid nemen en een grafsteen. De belangrijkste relikwieën van Blinky worden bewaard in de collectie van Barry Sloane, Los Angeles.
Tien jaar later zorgde ik dat de overblijfselen van Blinky werden opgegraven. Ik nam een advocaat in de arm, plus een arts en een wetenschapper om de oorzaak van Blinky’s dood vast te stellen. Blinky’s botjes werden met een archeologische zeef onderzocht, haar overblijfselen werden geschouwd en haar botten door een computer geanalyseerd. Blinky’s botjes werden daarna herbegraven, op een paar stukjes na die ik bewaarde als relikwie. Samen met Bruce en Norman Yonemoto maakte ik een documentaire over de opgraving van Blinky.
Op de twintigste verjaardag van Blinky’s begrafenis zou ik tijdens een Blinky-festival op een grote Amerikaanse universiteit een lezing geven, maar het lot wilde dat ik werd getroffen door de waterpokken – in het Engels, ironisch genoeg, chicken pox genoemd – en moest afzeggen. Toen ik de universiteit vertelde wat ik onder de leden had dachten ze nog dat ik een theatraal geintje uithaalde, maar dat was helaas niet het geval.
Op de dertigste verjaardag van Blinky het Vriendelijke Hennetje werd de Blinky Kapel geopend, met een selectie uit de grote Barry Sloane-collectie en enkele nooit eerder getoonde relikwieën en botdeeltjes.
Authentieke kippenrelikwieën
In de middeleeuwen werd het fabriceren van relikwieën zo belangrijk dat de heilige Augustinus de monniken in zijn boek Het werk van monniken waarschuwde zich vooral niet in te laten met de handel in valse relikwieën. Al eeuwenlang handelen vele gewetenloze charlatans in valse relikwieën. Voor onderzoekers van relikwieën staan kippenbotten gelijk aan ‘nep’. Thomas Serafin, internationaal relikwieënexpert en oprichter van de International Crusade for Holy Relics in Los Angeles, klaagt: ‘Als de verkoop op internet zo doorgaat, duikt er uiteindelijk wel een gek op die in mootjes gehakte kippenbotjes te koop aanbiedt.’ Serafin sprak hier volgens mij profetische woorden, want dat was precies wat ik met dit project deed, behalve dan dat mijn kippenbotjes authentieke performance-relikwieën van de begrafenis in 1978 en de opgraving in 1988 van Blinky het Vriendelijke Hennetje zijn.
In de jaren zestig doordrenkte de maffia honderden meters verbandgaas met bloed en beweerde dat het de stigmata van de heilige Padre Pio waren. Zelfs toen wetenschappelijk onderzoek uitwees dat het om kippenbloed ging en dit ook in de kranten werd gemeld, leed de verkoop daar niet onder. Toen de graftombe van Petrus in de grot van het Vaticaan werd blootgelegd, bleek de crypte niet alleen de overblijfselen van de grote apostel te bevatten maar ook de botten van diverse huisdieren, plus muizen- en kippenbotjes – wellicht de relikwieën van de haan die drie keer kraaide.
Ik herinner me nog een grappig verhaal van mijn vader over een marskramer die kippenbotjes aan pelgrims in Rome verkocht, zogenaamd van die legendarische haan. De kist van de sjacheraar bevatte genoeg botten om een flinke pluimveestapel uit de dood op te laten staan.
Nieuw christelijk symbool
Graag stel ik De Kip voor als nieuw symbool voor Christus, naast de gebruikelijke lammeren, duiven, leeuwen en vissen. In de Bijbel vergeleek Christus zichzelf met een hen toen hij zei: “Hoe vaak heb ik je kinderen niet bijeen willen brengen zoals een hen haar kuikens onder haar vleugels hoedt…” (Lucas 13:34).
Gelinkte tentoonstelling:
2208 (Or How I Missed the End of the World)
