MaMA 

Terwijl je op een koude, frisse avond over straat loopt, flitst opeens een helder licht langs je neus. Verbaasd strompel je terug. De lichtflits zwenkt naar links en je rent er op volle snelheid achteraan, maar hij lijkt onder een glazen deur naar binnen te zijn geglipt. Je stopt de achtervolging, haalt diep adem en ziet plots een groot, doorschijnend labyrint voor je opdoemen.

Er bevinden zich veel mysterieuze werelden in het volle zicht, werelden die zich niet in woorden uit laten drukken. Er zijn echter manieren buiten onze taal om, om deze werelden uit te spreken, om landschappen binnen te stappen waar innerlijke talen worden onthuld door ongewone instrumenten. Het zijn ingekapselde plekken waarvan de vertelling plaats vindt door intieme ontmoetingen van tast en ruimte, door ceremonie en ritueel, door de opeenstapeling van gebaren die leiden naar erfenissen en thuislanden waarin we niet langer leven. Te midden van de ruisende wind van de stad en vreemde gebouwen die reiken aan je horizon, komen werelden samen in de complexe dynamiek en bouwsels van zelfgemaakte verhalen.

Landschappen als deze, en de verhaallijnen die hen met elkaar verbinden worden verkend in de tentoonstelling Werelden tussen Woorden. De verhalen van de kunstenaars zijn geworteld in migratie, herkomst en het leven na verwoesting. Het labyrint nodigt je uit erin plaats te nemen en je tussen de verschillende verhalen te bewegen, en zo het uitgestrekte stadslandschap te overdenken en jouw eigen verhalen van geborgenheid daarin een plek te geven. Als we de sluiers oplichten vinden we – tussen gebouwen en huizen, drukke trams en fietsers, talen waarmee de deuren naar deze werelden stilletjes opengaan. Hier wachten deze verhalen niet tot de schemering en blijven ze niet in de schaduw. Ze zwerven rond in het rijk van het licht, op een magische plek die Rotterdam heet.