MaMA 

Geïnspireerd door de tentoonstelling Werelden tussen Woorden en diens focus op gevoel en ruimte, creëerde Team MAMA-editor Cassandra Langenskiöld een ​​soundtrack van Rotterdam, waarbij zowel de identiteit van de stad als die van haarzelf centrale elementen vormen.

Rotterdam kent een eigen geluidspartituur: de metro, de regen, het eindeloze draaien van fietswielen. Het sluimert misschien op de achtergrond van ons dagelijks leven, maar is niettemin altijd aanwezig.

Als je iemand bent die vaak verhuist, of op een plek woont waar je zelf niet vandaan komt, construeer je op een gegeven moment een eigen versie van de stad. Misschien ken je de ins en outs van de stad niet zoals de locals dat doen, of deel je hun roots of gewoontes niet; jouw versie kan de route zijn die je neemt naar je werk, of de bars die je bezoekt met je vrienden, of het park met je favoriete bankje. Maar hoe zit het met de geluiden van deze plaatsen, het geroezemoes en gezoem dat je niet kunt zien, maar wel onderdeel van die wereld vormen?

Lawaai, het geluid van het leven dat alsmaar voortdendert, is de soundtrack van onze stedelijke omgeving en ons dagelijks bestaan. Geluid vormt een belangrijk element van de menselijke ervaring, van onze onderdompeling in de wereld waarin we leven. Ik denk graag dat elke stad waarin ik woon anders klinkt. Helsinki is het geratel van tramsporen, de stille sneeuwval, het geschreeuw van meeuwen; Edinburgh is de oude kasseien, natte bladeren en drukke pubs. Rotterdam, de plek die ik sinds vijf jaar mijn thuis noem, is een kakofonie van scooters, sirenes en treinen; van de wind in mijn oren, de dank-u-wels en alsjebliefts. Het is de drukte van Witte de With op een vrijdagavond en watertaxi’s, van skateboards op beton.

Dit zijn de geluiden die me aan de stad verbinden en me thuis laten voelen op een plek die ooit volkomen vreemd voor me was; als ik mijn ogen sluit en luister, zijn dit de geluiden van mijn Rotterdam.